I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I

Möchten Sie benachrichtigt werden, wenn etwas Neues auf der website sichtbar ist ?

Vorschläge / Neuigkeiten / weitere Sprachen / Fehler

Would you like to be notified when something new is visible on the website ?

suggestions / news / further languages / errors

Souhaitez-vous être notifié si quelque chose de nouveau est visible sur le site web ?

suggestions / nouvelles / autres langues / erreurs

الاقتباسات

"الديموقراطية تتحقق عندما يتم تعيين الحاكم بالقرعة، بينما الانتخاب يجب اعتباره شأنًا أوليجاركيًّا". آرسطو طاليس (384 – 322 ق.م) السياسة،الكتاب الرابع.

"إن الاختيار عن طريق القُرعة لمن طبيعة الديموقراطية، أما الاختيار بالانتخاب فهو من طبيعة الأرستقراطية". (مونتسكيو، روح الشرائع – 1748)

"في كلّ ديموقراطية حقيقية ، فإن منصب المشرّع ليس ميزةً، ولكن مهمة مُرهقة يمكن فرضها على فرد محدد دون الآخر،. والقانون وحده ممكن أن يفرض هذه المهمة على من تقع عليه القُرعة". (جان جاك روسو، عن العقد الاجتماعي أو مبادئ الحقّ السياسي، 1762)

"إن ديموقراطياتنا لا تحمي غالبية المواطنين، لكنها تدافع عن مصالح وامتيازات النخبة، ولهذا نحن نطالب، كما في في أثينا القديمة، بمجالس للمواطنين يتم تسمية أعضاءها عن طريق القُرعة". (كارولا راكيت، انقراض التمرد، جريدة تاجس انتسايجر، 2/11/2019)

"القُرعة تسمح بالتناوب، إنّه شكل من اختيار ممثلي الشعب خالٍ من الإيديولوجيا، ومستقل عن المال، وغير قابل للتأثير عليه، إنّه ترياق ضد المحسوبية والنخبوية". (لورا هونيكر، ال زيورخ، مارس 2019)

بكلّ وضوح يمكننا أن نقول: في حالة الاختيار بالقُرعة سيحكُم الفقراء، في حالة الاختيار بالانتخاب سيحكم الأغنياء. وإذا شكّل الأغنياء ذات يوم غالبية السكان، فإن مزيد من الأغنياء ستقع عليهم القُرعة؛ ويمكننا أيضًا أن نتوقع أن تشكّل النساء نصف من ستقع عليهم القُرعة.

تاريخ الاختيار عن طريق القُرعة

إن الاختيار عن طريق القرعة مذكور حتى في الكتاب المقدس، على سبيل المثال في وقت توزيع الأراضي. ولدى الإغريق، وبشكل أقل لدى الرومان، وكان مُطبقًا في مدن ومناطق مختلفة خلال العصور الوسطى. وكان الاختيار بالقُرعة يُمارَس حتى منتصف القرن التاسع عشر لدى اتخاذ القرارات السياسية على مستويات متعددة وبوسائل مختلفة. ومن أبرز أسباب ذلك تجنب الاستقطاب المجتمعي، وكذلك الحفاظ على الكرامة الإنسانية. وبالأساس فإن الأمر يتعلق بالديموقراطية والعدالة.

والأن وهنا. ما هي الاعتراضات على الانتخاب؟

فلننظر من الذين انتُخبوا ديموقراطيًا مؤخرًا: دونالد ترامب، جير بولسونارو، بوريس جونسون. الأكثر وقاحة والأكثر ثراءً يفوز في الانتخابات. حقيقةً، ليس هناك حرج في الاختيار، وإنما اختيار مُحرِج. لقد قال الشعب كلمته، ويجب احترامها. أليس كذلك؟ ولكن الشعب تحت رحمة الأحزاب السياسية وجماعات المصالح الذين يقدمون مرشحيهم ومرشَحَاتهم. وكما في الماضي، هي الأرستقراطية أو الميروتوقراطية حاليًا. وبعد ذلك، يأتي مسار إعادة الانتخاب لإدامة السلطة والامتيازات المالية. فوق ذلك فإن المشاركة في الانتخابات صارت جد ضعيفة. وفي أغلب الأحيان يذهب للتصويت قلةٌ من المواطنين. تلك هي النتيجة الفادحة لليأس من الديموقراطية والانتخابات والأحزاب. هل تمثّل الانتخابات المعنى العميق للديموقراطية؟ لا. إن الانتخابات تُعيق الديموقراطية عوضًا عن نشرها وماذا نفعل عوضًا عن الانتخاب؟ الاختيار بالقرعة. إنّه منهج تم اختباره في ديموقراطيات حقيقية. وهو يسمح بتوفير النفقات الطائلة للحملات الانتخابية، وتجنّب الفضائح، والبحث المُرهِق عن مرشحين ومرشحات.. لكل فرد الحق في المشاركة بشكل مباشر في السياسة. وبما أن الأمور حاليًا أكثر تعقيدًا عمّا كانت عليه في اليونان القديمة، فإن نظامًا مختلطا من الانتخاب والقرعة يفرض نفسه كاختيار مناسب

Quotations:

"I believe, for example, that it is to be regarded as democratic if the rulers are determined by lot, while elections must be regarded as oligarchic.“ Aristotle (384-322 BC), Greek philosopher. From "Politics," Book 4

„Voting by lot is in the nature of democracy, voting by choice is in the nature of aristocracy.“ (Montesquieu, The Spirit of the Laws, 1748)

„In all true democracies the office of magistrate is so far from being advantageous that it is a very burdensome charge, which cannot justly be imposed on one individual rather than on another. The law alone can impose the charge on the person upon whom the lot falls.“ (Rousseau, The Social Contract, 1762/1947)

Our democracies do not protect the majority of citizens, but defend the interests and privileges of elites.That’s why we are calling for citizens' assemblies to be held, as in ancient Athens, assemblies whose members are determined by lot. (Carola Rackete, extinction rebellion /Tagesanzeiger 2.11.19.)

"The lot system enables the rotation. It is an ideologically free, money-independent, non-controllable form of selection of representatives. It's against spoils system and elite." (Laura Huonker, AL Zürich, march 2019)

Clearly spoken, you can also say if the sortition is done, the poor rule, with the election the rich are in power. This is a question of statistics. If the rich are once the majority of the population, more rich people will be sorted. It can also be assumed that half of the people sorted will be women.

History of the process of sortition:

The process of sortition is already mentioned in the Bible for decision-making, e.g. used in the distribution of land. With the Greeks, a little less with the Romans, in the Middle Age in different city-states and different areas, the process of sortition was appointed until the middle of the 19th century. It was used in political decision-making on different levels and in different ways. Preventing the polarisation of society and preserving human dignity were important reasons for sortition. But fundamentally it was about democracy and justice.

Here and now, what is the case against elections? See, who was „elected democratically" lately: Donald Trump, Jair Bolsonaro, Boris Johnson.The one with the biggest mouth and the largest purse wins.It’s really not the torment of choice, but the choice of torment. But the people have spoken, and that must be respected. Or maybe not? But the people are at the mercy of the political parties and interest groups that put their candidates – like the aristocracy in the past, or a meritocracy nowadays. After that, everything will be done to ensure that re-election is successful and the positions of power and sources of income are secured. Apart from that, turnout at elections is always low. Usually only a minority is voting. An acute consequence of disaffection with democracy, voting and political parties.

Is election the deeper sense of democracy? No. Elections restrict democracy rather than promote it. What can we do instead of voting? Sortition. A tried and tested method of real democracy. We can spare ourselves expensive election campaigns, scandals and the difficult search for candidates. All people must have the opportunity to participate directly in politics. Because everything is a bit more complicated today than in ancient Greece, a combination of election and sortition would be a good choice.

Цитаты

«Я, например, придерживаюсь мнения, что по-демократически выглядит, когда правителей определяет жребий, а выборы будут должны считаться олигархическими». (Аристотель (384-322 до н.э.), греческий философ. Из «Политики», книга 4.)

«Голосование по жребию (le suffrage par le sort) соответствует природе демократии, а выбор путем голосования (le Sufrage par le choix) – природе аристократии.» (Монтескье, Дух закона, 1748.)

«В любой истинной демократии должность {….} – это не преимущество, а тяжелое бремя, которое нельзя справедливо возлагать на одного больше, чем на другого. Только закон может наложить его на человека, которому выпадает жребий.» (Руссо, Об общественном договоре или принципах конституционного права, 1762 г.)

«Наши демократии защищают не большинство граждан, а интересы и привилегии элит. Вот почему мы требуем, чтобы собрания граждан проводились, как в древних Афинах, члены которых определялись по жребию». (Carola Rackete, extinction rebellion /Tagesanzeiger 2.11.19.)

«Система жребия допускает ротацию. Это свободная от идеологии, независимая от денег, неконтролируемая форма отбора представителей. Это – против коррупции и элиты.» (Laura Huonker, AL Zürich, März 2019.)

Итак, можно подытожить: «Если есть жребий, то управляют бедные, если голосование, то богатые». Это вопрос статистики. Если когда-нибудь богатые составят большинство населения, к жребию должно быть привлечено больше богатых. Также можно предположить, что половину выбранных жребием людей составят женщины.

История жребия:

Жребий (лотерея) уже используется в Библии для принятия решений, например, упоминается при раздаче земли. У греков, немного реже у римлян, в средневековье в разных городах-государствах, в разных областях, жребий использовался при принятии политических решений различных уровней и видов до середины 19 века. Для этого важными причинами были предотвращение поляризации общества, а также сохранение человеческого достоинства. Но в основном речь шла о демократии и справедливости.

Тогда, здесь и сейчас: что говорит против выборов? Многое. Кто в последнее время был «демократически избран»: Дональд Трамп, Жаир Болсонару, Борис Джонсон. Побеждает тот, у кого самый большой рот и самый большой кошелек. Это действительно не пытка выборами, а скорее выбор пытки. Однако народ высказался, и это нужно уважать. Не так ли? Но народ уступает политическим партиям и группам интересов, которые выставляют своих кандидатов – как аристократия в прошлом или меритократия сегодня. После этого будет сделано все для того, чтобы переизбрание прошло успешно, а позиции власти и источники дохода остались защищенными. Кроме того, явка избирателей всегда низкая. Обычно голосует меньшинство. Острое последствие разочарования в демократии, голосовании и партиях.

Глубочайший смысл демократии – в выборах? Нет. Выборы ограничивают демократию, а не способствуют ей. Что делать, если не выбирать? Тянуть жребий. Испытанный и верный метод настоящей демократии. Можно сэкономить на дорогих избирательных кампаниях, скандалах и утомительных поисках кандидатов. Все люди должны иметь возможность непосредственно участвовать в политике. Поскольку сегодня все немного сложнее, чем в Древней Греции – навязать комбинацию из голосования и жеребьевки.

Zitate:

„Ich bin beispielsweise der Meinung, dass es als demokratisch anzusehen ist, wenn die Herrschenden durch das Los bestimmt werden, während Wahlen als oligarchisch betrachtet werden müssen.“ Aristoteles (384-322 v. Chr.), griechischer Philosoph. Aus „Politik“, Buch 4.

„Wahl durch Los (le suffrage par le sort) entspricht der Natur der Demokratie, Wahl durch Abstimmung (le suffrage par le choix) der Natur der Aristokratie.“ (Montesquieu, de l’esprit des lois 1748)

„In jeder wahren Demokratie ist ein Amt {....} kein Vorteil, sondern eine drückende Last, die man gerechterweise nicht dem einen mehr als dem anderen auferlegen darf. Nur das Gesetz kann sie dem auferlegen, auf den das Los fällt.“ (Rousseau, Vom Gesellschaftsvertrag oder Prinzipien des Staatsrechts, 1762)

„Unsere Demokratien schützen nicht die Mehrheit der Bürger, sondern verteidigen die Interessen und Privilegien von Eliten. Deshalb fordern wir, dass wie im alten Athen Bürgerversammlungen stattfinden, deren Mitglieder per Los bestimmt werden.“ (Carola Rackete, extinction rebellion / Tagesanzeiger 2.11.19.)

„Das Lossystem ermöglicht die Rotation. Es ist eine ideologiefreie, von Geld unabhängige, nicht steuerbare Form der Auswahl von Repräsentant*innen. Es ist gegen Filz und Elite.“ (Laura Huonker, AL Zürich, März 2019)

Auf gut deutsch könnte man auch sagen: Wenn gelost wird, regieren die Armen, wenn gewählt wird die Reichen. Dies ist eine Frage der Statistik. Sollten einmal die Reichen die Mehrheit der Bevölkerung sein, werden auch mehr Reiche ausgelost werden. Es ist auch davon auszugehen, dass die Hälfte der ausgelosten Personen Frauen sein werden.

Geschichte des Losverfahrens:

Das Losverfahren wird schon in der Bibel zur Entscheidungsfindung z.B. bei der Verteilung von Land erwähnt. Bei den Griechen, etwas weniger bei den Römern, im Mittelalter in verschiedenen Stadtstaaten, verschiedenen Gebieten wurde das Losverfahren bis Mitte des 19. Jahrhunderts in der politischen Entscheidungsfindung auf verschiedenen Ebenen und unterschiedliche Arten eingesetzt. Die Verhinderung der Polarisierung der Gesellschaft wie auch der Erhalt der menschlichen Würde waren wichtige Gründe dafür. Aber grundsätzlich ging es um Demokratie und Gerechtigkeit.

Dann, hier und heute: Was spricht gegen Wahlen? Einiges. Wer wurde in letzter Zeit nicht alles „demokratisch gewählt“: Donald Trump, Jair Bolsonaro, Boris Johnson. Der mit der grössten Klappe und dem umfangreichsten Geldbeutel gewinnt. Da hat man wirklich nicht die Qual der Wahl, sondern die Wahl der Qual. Doch das Volk hat gesprochen, das muss man respektieren. Oder etwa nicht? Aber das Volk ist den politischen Parteien und Interessengruppen ausgeliefert, die ihre Kandidaten stellen – wie früher die Aristokratie oder heute eine Meritokratie. Danach wird alles gemacht, damit die Wiederwahl gelingt und die Machtpositionen und Einnahmequellen gesichert bleiben. Abgesehen davon ist die Wahlbeteiligung stets gering. Meist geht nur eine Minderheit wählen. Eine akute Folge von Demokratie-, Abstimmungs- und Parteienverdrossenheit.

Ist der tiefere Sinn der Demokratie, das Wählen? Nein. Wahlen beschränken die Demokratie, statt sie zu fördern. Was soll man tun, wenn nicht wählen? Losen. Eine altbewährte Methode wirklicher Demokratie. Man kann sich teure Wahlkämpfe, Skandale und die mühsame Suche nach KandidatInnen sparen. Alle Menschen müssen die Chance haben, direkt an der Politik mit zu wirken. Weil heute alles etwas komplizierter ist als im alten Griechenland, bietet sich eine Kombination von Wählen und Losen an.

ጥቕስታት

“ብናተይ ርእይቶ ነኣብነት: ገዛእቲ ብመንገዲ ዕጫ ስልጣኖም ከምዝሕዙ ምስዝግበር: ምርጫ ውን ግዴታዊ ምስዝኸውን: እዚ ከም ደሞክራስያዊ መንገዲ ክርአ ይግባእ ይብል።" ግሪኻዊ ፈላስፋ ኣሪስቶተለስ (384-322 ቅድሚ ልደተ ክርስቶስ)። ካብ "ፖሊቲክ" ኣብ ትብል መጽሓፍ 4።

"ብዕጫ ምምራጽ (le suffrage par le sort) ምስ ደሞክራስያዊ ባህሪ ይሳነ። ብምርጫ ምምራጽ ድማ ምስ ኣሪስቶክራስያዊ (ምልከ-ልዑላዊ) ባህሪ ይሳነ።" (ሞንተስክዮ: de l’esprit des lois 1748)

"ኣብ ቁኑዕ ወይ ሓቀኛ ዝኾነ ደሞክራሲ ስልጣን {….} ረብሓ ዘይኮነስ: ብትኽክል መንገዲ ንሓደ ሰብ ካብ ካልእ ሰብ ንላዕሊ ክተሰክሞ ዘይግብኣካ ጸቕታዊ ሰኸም እዩ። እቲ ሕጊ ጥራይ እዩ ነቲ ዕጫ ዝበጽሖ ሰብ ከሰክሞ ዝኽእል።” (ሩሶ: Vom Gesellschaftsvertrag oder Prinzipien des Staatsrechts, 1762)

"ደሞክራሲታትና ነቲ ዝዓበየ ክፋል ናይ ዜጋታቶም ዘይኮነ ዝከላኸሉ ወይ ዝሓልዩ: ድልየትን ረብሓን ናይቲ ፍሉይ ደርቢ ሕብረተሰብ እዮም ዝሕልዉ። በዚ ምኽንያት ከምቲ ኣብ ጥንታዊት ከተማ ኣቴን ዝካየድ ዝነበረ ናይ ዜጋታት ኣኼባ ንኽካየድ እሞ እቶም ኣባላት ብዕጫ ንኽምረጹ ንሓትት።” (ካሮላ ራኬተ: extinction rebellion / ጋዜጣ Tagesanzeiger 2.11.19)

“መስርሕ ናይ ምምራጽ ብዕጫ: ምክያድ (ምብርራይ) ከምዝክኣል ይገብር። ካብ ስነ-ሓሳብ ነጻ ዝኾነን: ምስ ገንዘብ ዘይተተሓሓዘን: ካብ ምቁጽጻር ወጻኢ ዝኾነ ስርዓት ምምራጽ ናይ ወኪላት እዩ። ኣንጻር ብልሽውናን ፍሉይ ደርቢ ሕብረተሰብን እዩ።” (ላውራ ሁዎንከር: AL Zürich, መጋቢት 2019)

ብንጹር ዘረባውን ከምዚ ዝስዕብ ክብሃል ይኽእል:- ዕጫ ምስ ዝካየድ ድኻታት ይገዝኡ/ይመርሑ: ምርጫ ምስዝካየድ ሃብታማት ይገዝኡ/ይመርሑ። እዚ ናይ ስታቲስቲክስ (ጸብጻብ) ጉዳይ እዩ። ሃብታማት እቲ ዝበዝሐ ክፋል ናይቲ ሕብረተሰብ ዝኾኑሉ እዋን ምስዝህሉ: ዝያዳ ሃብታማት ዕጫ ክበጽሖም እዩ። ፍርቂ ካብዚኦም ድማ ኣንስቲ ከምዝኾና እዩ ዝሕሰብ።

ታሪኽ ናይ ስራዓተ ዕጫ

ስርዓተ ዕጫ ኣብ መጽሓፍ ቅዱስ ይጥቀስ እዩ። ኣብቲ እዋን እቲ ውሳኔ ንምውሳድ: ከም ኣብነት ኣብ ምዕዳል መሬት ዝጥቀሙሉ ዝነበሩ ኣገባብ እዩ። ብግሪኻውያንን ብሮማውያንን (ዋላኳ ብብዝሒ ከም ግሪኻውያን እንተዘይኮነ): ኣብ ማእከላይ ዘመን ውን ኣብ ዝተፈላለያ ከተማዊያን-ሃገራትን ዝተፈላለየ ቦታታትን ክሳብ ፍርቂ 19 ክፍለ ዘመን እዚ ስርዓተ ዕጫ ንፖለቲካዊ ውሳኔታትን ኣብ ዝተፈላለየ መዳያት ብዝተፈላለየ ኣገባባት ይዝውተር ኔሩ እዩ። ምፍልላይ ወይ ምፍንጫል ናይቲ ሕብረተሰብ ምውጋድን ክብሪ ናይ ሰብ ምሕላውን እቶም ኣገደስቲ ምኽንያታት ዝነበሩ እዮም። ብሓፈሽኡ ግን ናይ ደሞክራስን ናይ ፍትሕን/ቅንዕናን ጉዳይ እዩ ኔሩ።

ኣብዚ ሎሚ እዋን ግን ንምርጫታት ዘቃውም ምኽንያት እንታይ ኣሎ፧ ዝተፈላለየ ምኽንያታት ኣሎ። ኣብዚ ቀረባ እዋን መን ኣሎ ብደሞክራሲ መንገዲ ዘይተመረጸ፧ ዶናልድ ትራምፕ; ጃይር ቦልሳናሮ; ቦሪስ ጆንሶን። እቲ መዳርን እቲ ገንዘብ ዘለዎን (ጁቡኡ ሰልዲ ዝመልአ) ይዕወት። ንመን ከምትመርጽ ምሽጋር ዘይኮነስ በቲ ዝተመረጸ ምሽጋር ማለት እዩ። ግን እቲ ህዝቢ መሪጹ ስለ ዝኾነ እቲ ዝመረጾ ክኽበር ወይ ክትግበር ኣለዎ። ወይስ ኣይፋል፧ 
ይኹን እምበር: እቲ ህዝቢ ከምቲ ቀደም ኣብ እዋን ናይ ኣሪስቶክራት ዝነበረን ወይ ኣብዚ ናይ ሎሚ ዘሎ መሪቶክራቲ ስርዓትን: በቶም ተዋዳደርቶም ዘስልፉ ፖለቲውያን ውዱባት ወይ ናይ ረብሓ ጉጅለታት ዝምራሕን ዝትግበርን እዩ። ድሕርዚ እቲ ምርጫ ንኽድገምን እቲ ስልጣንን ምንጪ ናይ እቶትን ንኽጸንሕን ኩሉ ዘድሊ ይግበር። ብዘይ ብኡ እቲ ተሳታፍነት ኣብ ምርጫ ንርእሱ ትሑት እዩ። መብዛሕትኡ ግዜ ውሑዳት እዮም ከድምጹ ዝኸዱ። እዚ ብደሞክራሲ: ብምድማጽን ብናይ ፖለቲካ ውዱባትን ብዘይምዕጋብ ዝመጸ ሳዕቤን እዩ።

እቲ ዓሚቚ ትርጉም ናይ ደሞክራሲ ምድማጽ ወይ መርጫ ምክያድ ድዩ፧ ኣይፋል። ምርጫ ንደሞክራሲ ኣብ ክንዲ ዘማዕብሎ ይዓግቶ እዩ። እሞ ምርጫ እንተዘይተኻይዱ እንታይ ክግባር፧ ዕጫ ምክያድ። ዕጫ ዕዉት ዝኾነ ናይ ጥንቲ ኣገባብ ናይ ሓቀኛ ደሞክራሲ እዩ። ብኸምዚ መንገዲ ክቡር ዝኾነ ናይ ምርጫ ውድድር: ዘነውር ተግባራትን ኣድካሚ ዝኾነ ምድላይ ናይ ተዋዳደርትን ክውገድ ይኽእል። ኩሉ ሰብ ኣብ ፖለቲካ ክነጥፍን እጃሙ ከበርክትን ዕድል ክህልዎ ይግባእ። ሎሚ ኩሉ ነገር ካብቲ ኣብ ጥንታዊት ግሪኽ ዝነበረ ግዜ ኣዝዩ ዝተሓላለኸ ስለ ዝኾነ: ናይ ምርጫን ናይ ዕጫን ኣገባብ ጸንቢርካ ናይ ምዝውታር ተኽእሎ ኣሎ።

מובאות

"אני מאמין, למשל, שאם השליטים נקבעים בהטלת גורל, הרי יש לראות בכך דמוקרטיה, ואילו בחירות צריכות להיחשב אוליגרכיה". (אריסטו 384–322 לפנה"ס, פילוסוף יווני, מתוך "פוליטיקה", ספר רביעי).

"הצבעה באמצעות הטלת גורל היא טבעה של הדמוקרטיה, הצבעה באמצעות בחירה היא טבעה של האריסטוקרטיה". (מונטסקיה, "רוח החוקים", 1748)

"בכל הדמוקרטיות האמיתיות, השררה כוללת יתרונות כה מעטים, עד שהיא עול כבד מאוד, ואין זה מן הצדק להטילו על אדם זה ולא על אדם אחר. רק החוק לבדו יכול להטיל את העול על האדם שעלה בגורל". (רוסו, "האמנה החברתית", 1762/1947)

"הדמוקרטיות שלנו אינן מגינות על רוב האזרחים, אלא על האינטרסים ועל הפריווילגיות של האליטות. לכן אנחנו קוראים לכנס אספות אזרחים, כמו באתונה העתיקה, אספות שחבריהן ייקבעו בהגרלה". (קרולה רקטה, "המרד בהכחדה" / טגסאנצייגר 2/11/2019)

"שיטת ההגרלה מאפשרת תחלופה. זוהי שיטה נטולת אידיאולוגיה, בלתי-תלויה מבחינה כספית ובלתי ניתנת לתמרון לבחירת נציגים. היא מנוגדת למינויים פוליטיים ולאליטות". (לאורה הואונקר, "הרשימה האלטרנטיבית" של ציריך, מרץ 2019)

אפשר גם לומר באופן ברור שבשיטת הסורטיציה, העניים שולטים. בשיטת הבחירות, העשירים בשלטון. זה עניין של סטטיסטיקה. אם העשירים יהיו אי-פעם רוב האוכלוסייה, יותר עשירים יעלו בגורל. אפשר גם להניח שמחצית מהאנשים שיעלו בגורל יהיו נשים.

ההיסטוריה של תהליך הסורטיציה

תהליך הסורטיציה לקבלת החלטות נזכר כבר בתנ"ך, למשל לשם חלוקת קרקעות. תהליך הסורטיציה היה מקובל אצל היוונים, במידה פחותה אצל הרומאים, ופעל גם בערי-מדינה שונות ובאזורים שונים בימי הביניים, עד אמצע המאה ה-19. הוא היה בשימוש בקבלת החלטות פוליטיות בדרגים שונים ובדרכים שונות. מניעת קיטוב בחברה ושמירה על כבוד האדם היו סיבות חשובות לשימוש בסורטיציה, אבל באופן בסיסי השיטה הבטיחה דמוקרטיה וצדק.

מה רע בבחירות אצלנו כיום?

תראו מי "נבחר" באופן "דמוקרטי" לאחרונה: דונלד טראמפ, ז'איר בולסונרו, בוריס ג'ונסון. ניצחו בעלי הפה הגדול ביותר והארנק השמן ביותר. לא מדובר כאן בקשיי בחירה, אלא בבחירת קשיים. אבל העם אמר את דברו, ויש לכבד זאת. ואולי בעצם לא? העם הרי נתון לחסדיהן של המפלגות ושל קבוצות אינטרסים שמציגות את מועמדיהן כמו האריסטוקרטיה בעבר או מריטוקרטיה בימינו. אחרי כן, הן יעשו הכול כדי להבטיח בחירה מחדש של אותם מועמדים, כדי לשמור על עמדות הכוח ועל מקורות ההכנסה. חוץ מזה, שיעור ההצבעה בבחירות הוא תמיד נמוך. רק מיעוט מצביע בדרך כלל. זוהי תולדה חמורה של האכזבה מהדמוקרטיה, מההצבעה ומהמפלגות.

האם הבחירות הן המשמעות העמוקה של הדמוקרטיה?

לא. בחירות מגבילות את הדמוקרטיה במקום לקדם אותה. מה אנחנו יכולים לעשות במקום להצביע? סורטיציה. שיטה בדוקה של דמוקרטיה אמיתית. אנחנו יכולים לחסוך מעצמנו מסעי בחירות יקרים, שערוריות וחיפוש קשה אחר מועמדים. לכל האנשים חייבת להיות הזדמנות להשתתף באופן ישיר בפוליטיקה. כיוון שכיום הכול קצת יותר מסובך ממה שהיה ביוון העתיקה, שילוב של בחירות וסורטיציה יהיה אפשרות טובה.

Citations

« Je suis d’avis qu’il peut être considéré comme démocratique que les magistratures soient attribuées par le sort et qu’elles doivent être considérées comme oligarchiques si elles sont électives » Aristote (384-322 av. J.-C.) philosophe grec. Les politiques, IV.

« Le suffrage par le sort est de la nature de la démocratie, le suffrage par le choix est de celle de l’aristocratie » Montesquieu, De l’esprit des lois, 1748

« Dans toute véritable démocratie, la magistrature n’est pas un avantage, mais une charge onéreuse qu’on ne peut justement imposer à un particulier plutôt qu’à un autre. La loi seule peut imposer cette charge à celui sur qui le sort tombera. » J.-J. Rousseau, Du contrat social ou Principes du droit politique, 1762.

« Nos démocraties ne protègent pas la majorité des citoyens mais défendent les intérêts et les privilèges d’élites. C’est pourquoi nous exigeons comme dans l’Athène antique des assemblées de citoyens dont les membres son désignés par le sort » Carola Rackete, extinction rebellion, Tagesanzeiger 2.11.19.

« Le tirage au sort permet la rotation. C’est une forme de choix de représentant-e-s libre d’idéologie, indépendante de l’argent, non influençable. C’est une antidote au copinage et à l’élitarisme. » Laura Huonker, AL, Zürich, mars 2019.

En bon français on pourrait aussi dire : En cas de tirage au sort les pauvres règnent en cas de vote les riches. Si un jour les riches représentaient la majorité de la population, davantage de riches seraient tirés au sort. On peut aussi s’attendre à ce que les femmes feront la moitié des personnes tirées au sort.

Histoire du tirage au sort:

Le tirage au sort est déjà mentionné dans la Bible, par exemple lors de l’attribution de terre. Chez les Grecs, un peu moins chez les Romains, dans diverses cités-villes au Moyen-Age et dans différentes régions, le tirage au sort a été pratiqué jusqu’au milieu du 19è siècle lors de décisions politiques à divers niveaux et de manière variée. Comme raisons on évoque l’empêchement d’une polarisation de la société, ainsi que la préservation de la dignité humaine. Fondamentalement il s’agissait de démocratie et de justice.

Ici et maintenant. Quelles objections à des élections ? En voici quelques-unes. Qui n’a pas été élu démocratiquement ces derniers temps ? Donald Trump. Jair Bolsonaro, Boris Johnson. Celui qui a une grande gueule et un portemonnaie bien garni gagne. Il n’y a pas vraiment d’embarras du choix mais plutôt un choix embarrassant. Le peuple a parlé, il faut le respecter. Non ? Mais le peuple est à la merci des partis politiques et groupes d’intérêt qui présentent leurs candidat-e-s - comme autrefois l’aristocratie ou aujourd’hui la méritocratie.

Par la suite c’est la course à la réélection afin de pérenniser le pouvoir et les avantages pécuniers. De plus la participation aux élections est toujours faible. Le plus souvent seule une minorité va voter. Conséquence aiguë d’une lassitude face à la démocratie, aux élections et aux partis.

Est-ce que l’élection représente le sens profond de la démocratie ? Non. Les élections limitent la démocratie au lieu de la promouvoir. Que faire sinon élire ? Tirer au sort. Une méthode avérée de véritable démocratie. Elle permet l’économie de coûteuses campagnes électorales, de scandales et d’une pénible recherche de candidat-e-s. Tout un chacun doit avoir l’opportunité de participer directement à la politique. Comme aujourd’hui les choses sont un peu plus complexes que dans la Grèce antique, une combinaison d’élection et de tirage au sort s’impose.

उद्धरण

"मुझे विश्वास है, उदाहरण के लिए, इसको लोकतांत्रिक माना जाता है यदि शासक बहुत के द्बारा निर्धारित होता है जबकि चुनावों को कुलीनतंत्र माना जाना चाहिए। ” अरस्तू (३८४-३२२ ईसा पूर्व), यूनानी दार्शनिक। "राजनीति" से, पुस्तक ४

बहुत द्वारा मतदान करना लोकतंत्र की प्रकृति में है, चुनाव द्वारा मतदान करना अभिजात वर्ग के स्वभाव में है। " (मोंटेस्क्यू, द स्पिरिट ऑफ़ द लॉज़, १७४८)

सभी सच्चे लोकतंत्रों में मजिस्ट्रेट का कार्यालय लाभप्रद होने से बहुत दूर है और वो एक बहुत हीबोझिल आवेश है, जो उचित नहीं हो सकता है एक व्यक्ति के बजाय दूसरे पर लगाया गया। अकेले कानून ही दोषी पर जुर्माना थोप सकता है । (रूसो, सामाजिक अनुबंध, १७६२/१९४७)

हमारे लोकतंत्र अधिकांश नागरिकों की रक्षा नहीं करते हैं, लेकिन अभिजात वर्ग के हितो और विशेषाधिकारो की रक्षा करते हैं। इसलिये हम बुला रहे हैं कि नागरिकों के लिये सभाएँ आयोजित की जाएं, जैसा कि प्राचीन एथेंस में हैं, सभाएँ जिनके सदस्य हैं बहुत से निर्धारित। (कारोला रैकेटी, विलुप्त होने का विद्रोह / तगेसेनजाइगर २.११.१९)

"बहुत प्रणाली आवर्तन को सक्षम करती है। यह एक वैचारिक रूप से मुक्त , धन स्वाधीन, प्रतिनिधियों के चयन का गैर-नियंत्रणीय रूप है। यह बिगाडे हुए तंत्र और अभिजात वर्ग के विरुद्ध है। (लौरा हॉनकर, अल ज़्यूरिख, मार्च २०१९)

स्पष्ट रूप से कहा जाए, तो आप यह भी कह सकते हैं कि अगर छँटनी की जाती है तो गरीब शासन करता है,चुनाव के साथ अमीर सत्ता में आ जाता है। यह आँकड़ों का सवाल है। यदि अमीर एक बार जनसंख्या के बहुमत में आ जाता है,जयादा अमीर लोग चयनित होंगे। यह भी माना जाता है कि चयनित किये गए लोगों में से आधी महिलाएं होंगी।

छँटनी की प्रक्रिया का इतिहास:

निर्णय लेने के लिए बाइबिल में पहले ही छँटाई की प्रक्रिया का उल्लेख है, जैसे भूमि वितरण में उपयोग किया गया था। यूनानियों के साथ, रोमन्स के साथ थोड़ा कम, मध्य युग में विभिन्न शहरों-राज्यों और विभिन्न क्षेत्रों में छँटनी की प्रक्रिया को 19 वीं शताब्दी के मध्य तक लागू रखा गया था। ये विभिन्न स्तरों पर और विभिन्न तरीकों से राजनीतिक निर्णय लेने में उपयोग किया गया था।

समाज के ध्रुवीकरण को रोकना और मानवीय गरिमा को संरक्षित करना छंटनी के महत्वपूर्ण कारण थे। लेकिन मूल रूप से यह लोकतंत्र और न्याय के बारे में था।

यहां और अब, चुनाव के खिलाफ मामला क्या है? देखें, जो हाल ही में "लोकतांत्रिक रूप से" चुने गए थे: डोनाल्ड ट्रम्प, जायर बोल्सनारो,बोरिस जॉनसन। सबसे बड़े मुंह वाला और सबसे बड़ा पर्स जीतता है। यह वास्तव में पसंद की पीड़ा नहीं, बल्कि पीड़ा की पसंद है। लेकिन लोगों ने जो भी बोला, उसका सम्मान होना चाहिए। या शायद नहीं? लेकिन लोग राजनीतिक दलों और हित समूहों की दया पर हैं ,जो अपने उम्मीदवारों को रखते हैं जैसे अतीत में कुलीनतंत्र ,वर्तमान में योग्यता । उसके बाद, यह सुनिश्चित करने के लिए सब कुछ किया जाएगा कि पुन: चुनाव सफल हों और सत्ता के स्रोत और आय के स्रोत सुरक्षित रहें। इसके अलावा, चुनावों में मतदान हमेशा कम होता है। आमतौर पर केवल अल्पसंख्यक ही मतदान कर रहे हैं। यह लोकतंत्र,मतदान और राजनीतिक दलों की असंतुष्टि का एक तीव्र परिणाम है।

क्या चुनाव लोकतंत्र की गहरी समझ है? नहीं। चुनाव लोकतंत्र को बढ़ावा देने के बजाय प्रतिबंधित करते हैं। हम क्या कर सकते है मतदान के बजाय? चिट्ठी डालकर स्थिर करना। वास्तविक लोकतंत्र की एक आजमाई और परखी हुई विधि। हम अपने आप को महंगे चुनाव अभियान, घोटालों और उम्मीदवारों की लिए कठिन खोज से बचा सकते हैं। सभी लोगों को राजनीति में सीधे भाग लेने का अवसर मिलना चाहिए। क्योंकि आज सब कुछ थोड़ा अधिक जटिल है प्राचीन ग्रीस की तुलना में, चुनाव और छंटनी का संयोजन एक अच्छा विकल्प होगा।

Citati:

„Ja sam, na primjer, mišljenja, da se biranje vladajućih ždrebom treba smatrati demokratskim, a glasanje oligarhijskim.“ Aristotel (384-322 prije Krista), grčki filozof, iz „Politika“, knjiga 4.

„ Izbor ždrebom (le suffrage par le sort) odgovara prirodi demokracije, Izbori glasanjem (le suffrage par le choix) prirodi aristokracije.“ (Montesquieu, de l’esprit des lois 1748)

„U svakoj pravoj demokraciji ni jedna dužnost {….} nije dobitak nego težak teret, koji se radi pravde ne smije nekome više nametnuti nego drugome. Samo zakon može to nekome nametnuti, onome na koga padne ždreb.“ (Rousseau, Vom Gesellschaftsvertrag oder Prinzipien des Staatsrechts, 1762)

„Naše demokracije ne štite većinu građana nego brane interese i privilegije elita. Zato tražimo da se kao u staroj Ateni održavaju skupštine građana o čijim članovima će odlučivati ždreb.“ (Carola Rackete, extinction rebellion /Tagesanzeiger 2.11.19.)

Izbor ždrebom omogućuje rotaciju. To je način biranja predstavnika/ca koji ne podlježe ideologiji, nezavisan je od novca i ne može se njime upravljati. To je protiv korupcije i elite.“ (Laura Huonker, AL Zürich, März 2019)

Jednostavno se može reći: kada se izvlači ždrebom vladaju siromašni, kada se glasa, bogati. To je pitanje statistike. Ako jednom bogati budu većina stanovništva, past će ždreb na više bogatih. Znači, za očekivati je da će i polovina osoba biranih ždrebom biti žene.

Historija odlučivanja ždrebom:

Odlučivanje ždrebom spominje se već u Bibliji npr. kod podjele zemlje. Kod Grka, kod Rimljana nešto manje, u srednjem vijeku u raznim gradovima-državama, a do 19. stoljeća na raznim područjima političkog odlučivanja i na raznim nivoima, na razne načine odlučivalo se ždrebom. Sprečavanje polarizacije društva kao i zaštita ljudskog dostojanstva, bili su važni razlozi za to. Ali, u principu, radilo se o demokraciji i pravičnosti.

A sada tu i danas: Šta govori protiv glasanja? Više toga Tko sve nije u zadnje vrijeme „demokratski izabran“: Donald Trump, Jair Bolsonaro, Boris Johnson. Najglasniji i s najdubljim džepom pobjeđuje.

Tu se ne radi o tome da se izabere najboljeg nego se bira od dva zla manje. Ipak, narod je svoje rekao i to se treba poštovati, zar ne? Ali narod je prepušten političkim strankama i interesnim grupama koje postavljaju svoje kandidate – kao prije aristokracija ili danas meritokracija. Nakon toga sve se čini da ponovni izbor uspije i osiguraju se pozicije moći i izvori prihoda. Osim toga, na izborima učestvuje sve manje građana. Najčešće bira samo jedna manjina što je akutna posljedica nezadovoljstva demokracijom, glasovanjem i strankama.

Da li je glasanje dublji smisao demokracije? Ne. Izbori ograničavaju demokraciju umjesto da je potiču. Šta bi se trebalo učiniti mjesto izbora? Izvlačiti ždrebom. To je stara i provjerena metoda prave demokracije. Tako se mogu uštedjeti skupe predizborne borbe, skandali i mučna traženja kandidata. Svi ljudi trebaju dobiti priliku da djeluju direktno u politici. Zato šta je danas sve nešto komplikovanije nego u staroj Grčkoj, kombinacija izbora i biranja ždrebom nudi se kao rješenje.

Citats:

„Jau sun per exempel da l'opiniun ch'igl è da considerar sco act democratic, sche regents vegnan tschernids tras la sort, entant ch'elecziuns ston vegnir consideradas sco oligarchicas.“ Aristoteles (384-322 a.C.), filosof grec. Ord „Politik“, cudesch 4.

„L'elecziun tras la sort (le suffrage par le sort) correspunda a la natira da la democrazia, l'elecziun tras la votaziun (le suffrage par le choix) a la natira da l'aristocrazia.“ (Montesquieu, de l'esprit des lois, 1748)

„En mintga vaira democrazia n'è in uffizi {....} nagin avantatg, mabain ina chargia pesanta ch'ins na dastga per esser gist betg adossar dapli a l'in che a l'auter. Sulettamain la lescha po adossar ella a quel che vegn tschernì tras la sort.“ (Rousseau, Vom Gesellschaftsvertrag oder Prinzipien des Staatsrechts, 1762)

„Nossas democrazias na protegian betg la maioritad dals burgais, mabain defendan ils interess e privilegis d'elitas. Perquai pretendain nus che hajan lieu radunanzas da burgais sco antruras ad Athen, nua ch'ils commembers vegnan tschernids tras la sort.“ (Carola Rackete, extinction rebellion/Tagesanzeiger 02-11-2019.)

„Il sistem cun trair la sort permetta la rotaziun. Igl è ina furma libra d'ideologias, independenta da daners e betg dirigibla per tscherner represchentantas e represchentants. Igl è in sistem cunter il filz e l'elita.“ (Laura Huonker, Glista Alternativa da Turitg, mars 2019)

Per duvrar pleds clers pudess ins era dir: sch'i vegn tratg la sort, regian ils paupers, sch'i vegn elegì ils ritgs. Quai è ina dumonda da la statistica. Sche la populaziun sa cumpona in bel di surtut da ritgs, vegnan era tschernids dapli ritgs tras la sort. Ins po era partir dal fatg che la mesadad da las persunas tschernidas tras la sort èn dunnas.

L'istorgia da la selecziun tras la sort:

La selecziun tras la sort vegn menziunada gia en la Bibla sco procedura da decisiun, p.ex. tar la repartiziun da terren. Tar ils Grecs, in pau main savens tar ils Romans, durant il temp medieval en pliras citads suveranas ed en pliras regiuns è la selecziun tras la sort vegnida applitgada enfin la mesadad dal 19avel tschientaner per prender decisiuns politicas sin differents nivels eden differentas modas. Grazia a quel sistem d'eleger pudevan ins evitar che la societad vegnia polarisada ed a medem temp garantir che la dignitad umana vegnia mantegnida. Ma da principi gievi per la democrazia e la giustia.

Ed ussa, qua ed oz: Tge arguments datti cunter las elecziuns? Intgins. Tgi è l'ultim temp betg tut vegnì „elegì democraticamain“: Donald Trump, Jair Bolsonaro, Boris Johnson. Quel cun la pli gronda bucca e la pli grossa bursa gudogna. Qua na regia betg l'embarass da la tscherna, mabain la tscherna da l'embarass. Ma il pievel ha decis, quai ston ins respectar. U forsa betg? Il pievel è però suttamess a las partidas politicas ed a las gruppas d'interess che proponan lur candidats – sco pli baud l'aristocrazia u oz la meritocrazia. Silsuenter vegn fatg tut il pussaivel per ch'ils candidats vegnian reelegids e las posiziuns da pussanza sco era las funtaunas d'entradas restian garantidas. Abstrahà da quai è la participaziun a las elecziuns adina bassa. Savens va mo ina minoritad da la populaziun ad eleger. Quai è ina consequenza acuta da la malcuntentientscha envers la democrazia, las votaziuns e las partidas.

Èn las elecziuns il senn pli profund da la democrazia? Na. Las elecziuns restrenschan la democrazia empè da la promover. Tge duain ins far empè d'eleger? Trair la sort. Ina metoda cumprovada d'ina vaira democrazia. I na dovra nagins cumbats electorals chars, nagins scandals ed era nagina tschertga stentusa da candidatas e candidats. Tut ils umans ston avair la schanza da participar directamain a la politica. Oz è tut in pau pli cumplitgà ch'en la Veglia Grezia. Perquai fiss adattada ina cumbinaziun d'eleger e da trair la sort.

语录：

“例如，我认为当统治者由抽签决定时，它应被视为民主的，而选举必须被视为寡头的。” Aristoteles 亚里斯多德（384-322 BC），希腊哲学家。 摘自《政治》第4书。

“抽签选择（le suffrage par le sort）符合民主的性质，投票选举（le suffrage par le choix）相当于贵族的性质。”（Montesquieu 孟德斯鸠，de l’esprit des lois 法律精神 1748））

“在任何真正的民主国家中，任职不是一个优势，而是一个沉重的负担，一个人不能公正地强加于一个人。 只有法律才能将其强加给由抽签决定的人。” （Rousseau 卢梭，社会契约论或宪法的原则，1762）

“我们的民主国家并没有保护大多数公民，而是捍卫了精英阶层的利益和特权。 这就是为什么我们要求像在古老的雅典那样举行公民集会的原因，其成员由抽签决定。”（Carola Rackete，extinction rebellion/ Tagesanzeiger 2.11.19。）

抽签选择系统可以旋转。 这是一种无意识形态，与金钱无关，不可控制的选拔代表形式。 这是反对卑鄙和精英的。” （Laura Huonker，AL Zürich，2019-3）

用德语说，还可以说：如果有抽签，就是穷人统治，如果有投票，就是有钱人统治。 这是统学问题。 如果富人占人口的大多数，那么就会抽签更多的富人。 还可以假设抽签的人口中有一半是妇女。

抽签选举系统的历史：

早在圣经中，抽签已经用于决策, 例如在土地分配中提到。 在古代希腊与古罗马帝国（少一点），在中世纪时，不同城市国家，在19世纪中叶以前，在不同级别和不同方式的政治决策中都使用彩票程序。 重要原因是防止社会两极分化以及维护人类尊严。 但这基本上是关于民主与正义的。

那么，这里和现在：为什么要反对选举？ 有很多原因。

最近被“民主选举”的人：

唐纳德·特朗普，贾尔·博尔索纳罗，鲍里斯·约翰逊。 拥有最大的嘴和最广泛的钱包的人获胜。 我们确实不是受太多选择的麻烦，而是我们唯一的选择是受麻烦。但是人民已经决定过了，我们必须尊重这一点。 难道不是么？

但是，就像过去的贵族制度或今天的精英领导制度一样，选民受到了政党和利益集团的摆布。系统只使得我们选择他们自己党派的候选人。然后，各政党会竭尽全力以确保连任成功，以维持现有的权力地位和收入来源。除此之外，选民投票率始终很低。 通常只有少数人投票。 这是现有与民主制度，投票制度和所有政党的心怀不满的急性后果。

所以，民主的更深层的意义是投票选举制吗？不是。 投票选举限制了民主而不是促进民主。 那如果人们不投票该怎么办？让抽签决定。 这是一种经过实践检验的真实民主的方法。并且可以省下昂贵的竞选活动费用，避免丑闻以及繁琐的候选人筛选过程。 所有人都必须有机会直接参与政治。 因为今天的一切都比古希腊时更复杂，所以将投票选举制和抽签选举制相结合是一个好主意。

Citati:

„Ja, na primer, smatram, da je demokratski kada se vladajući biraju ždrebom, a da su izbori oligarhijski.“ Aristotel (384-322 pre Hrista), grčki filozof, iz „Politika“, knjiga 4.

„ Izbor ždrebom (le suffrage par le sort) odgovara prirodi demokratije, izbori glasanjem (le suffrage par le choix) prirodi aristokratije.“ (Montesquieu, de l’esprit des lois 1748)

„U svakoj pravoj demokratiji niti jedna dužnost {….} nije privilegija, nego težak teret, koji ne sme da bude nekome više, a drugom manje nametnut. Samo zakon može to nekome da nametne, onome na koga padne ždreb.“ (Rousseau, Vom Gesellschaftsvertrag oder Prinzipien des Staatsrechts, 1762)

„Naše demokratije ne štite većinu građana nego brane interese i privilegije elita. Zato tražimo da se kao u staroj Atini održavaju skupštine građana o čijim članovima će da odluči ždreb.“ (Carola Rackete, extinction rebellion /Tagesanzeiger 2.11.19.)

„Ždrebanje omogućuje rotaciju. To je način biranja predstavnika/ca koji ne podleže ideologiji, nezavisan je od novca i njime ne može da se upravlja. To je protiv korupcije i elite.“ (Laura Huonker, AL Zürich, März 2019)

Jednostavno može se reći: kada ždreb odlučuje, vladaju siromašni, kada se glasa, bogati. To je pitanje statistike. Ako jednom bogati budu većina stanovništva, ždreb će da padne na više bogatih. Zato treba očekivati i da će polovina izvučenih lica da budu žene.

Istorija odlučivanja ždrebom:

Odlučivanje ždrebom spominje već u Bibliji npr. kod podele zemlje. Kod Grka, kod Rimljana nešto manje, u srednjem veku u raznim gradovima-državama, a na raznim područjima do 19. veka, u političkom odlučivanju na raznim nivoima i na razne načine, odlučivalo se ždrebom. Sprečavanje polarizacije društva kao i zaštita ljudskog dostojanstva bili su važni razlozi za to. Ali, u principu, radilo se o demokratiji i pravičnosti.

A sada tu i danas: Šta govori protiv glasanja? Više toga Tko sve nije u poslednje vreme „demokratski izabran“: Donald Trump, Jair Bolsonaro, Boris Johnson. Najglasniji i s najdubljim džepom pobeđuje.

Tu se ne radi o tome da se izabere najboljega nego se bira od dva zla manje. Ipak, narod je svoje rekao i to treba da se poštiva, zar ne? Ali narod je prepušten političkim partijama i interesnim grupama koje postavljaju svoje kandidate – kao pre aristokratija ili danas meritokratija. Posle se sve radi da ponovni izbor uspe i osiguraju se pozicije moći i izvori prihoda. Sem toga, na izborima učestvuje sve mane birača. Najčešće bira samo jedna manjina što je akutna posledica nezadovoljstva demokratijom, glasanjem i strankama.

Da li je glasanje dublji smisao demokratije? Ne. Izbori ograničuju demokratiju umesto da je potiču. Šta bi trebalo da se uradi umesto izbora? Ždrebati. To je stara i proverena metoda prave demokratije. Tako mogu da se uštede skupe predizborne borbe, skandali i mučna traženja kandidata. Svi ljudi treba da dobiju priliku za direktno učestvovanje u politici. Kako je danas sve nešto komplikovanije nego u staroj Grčkoj, kao rešenje nudi se kombinovanje izbora i ždrebanja.

نقل قول ها:

به طور مثال، من معتقدم اینکه حاکمان به قید قرعه تعیین شوند، باید دموکراتیک محسوب شود؛ در حالی که برگزاری انتخابات به معنی اولیگارشی (گروه سالاری) است. ارسطو (۳۲۲-۳۸۴قبل از میلاد) ، فیلسوف یونانی. از کتاب "سیاست" ، کتاب ۴

رای دادن به قید قرعه به مفهوم دموکراسی است اما رای دادن با انتخابات در ذات اشرافی گری است. مونتسکیو ، روح قوانین ، ۱۷۴۸

در همه دموکراسی‌های واقعی دفتر دادگستری آنقدر دور از منفعت است که این مسئولیت شاق محسوب می‌شود و نمی‌تواند به صورت عادلانه به جای یک فرد به شخص دیگری تحمیل شود. تنها قانون است که می تواند مسئولیت را به شخصی که قرعه به نامش می افتد واگذار کند. " (روسو ، قرارداد اجتماعی٬ ۱۷۶۲/۱۹۴۷)

دموکراسی‌های ما بجای محافظت از اکثریت شهروندان، از منافع و امتیازات افراد منتخب (طبقه برگزيده) دفاع می کند. به همین دلیل، ما خواهان برگزاری مجامع شهروندان (شوراها) هستیم ، همانند انچه كه در آتن باستان بود. مجالسی که اعضای آن به قید قرعه تعیین می شوند.

(کارولا راکت ، شورش انقراض Tagesanzeiger 2.11.19.)

"سیستم قرعه کشی چرخش را امکان پذیر می کند. این یک روش فارغ از ايديولوژي، مستقل از پول و غیرقابل کنترل برای انتخاب نمایندگان است. سیستم قرعه کشی علیه حزب سالاری و الیت است." (لورا هونکر ، ایالت زوریخ ، مارس ۲۰۱۹)

واضح بگویم، می‌توان گفت که در روش قرعه كشي فقرا حاکم می‌شوند درحالی که در شيوه انتخابات ثروتمندان به قدرت مي رسند. این یک مسئله آماری است. بطوريكه اگر زمانی اكثريت جامعه متشكل از ثروتمندان باشند، افراد ثروتمند بیشتری انتخاب خواهند شد. همچنین می‌توان در نظر گرفت که در این روش نیمی از افراد انتخاب شده، از زنان باشند.

تار یخچه شیوه قرعه کشی:

روش قرعه کشی در کتاب مقدس نیز برای يكسري از تصمیم گیری‌ها مانند توزيع اراضي بيان شده است. در میان یونانی‌ها ، کمی کمتر در رومی‌ها ،از قرون وسطی تا اواسط قرن نوزدهم در شهر-دولت ها و مناطق مختلف، شیوه قرعه کشی اعمال مي‌شده است. روش قرعه كشي در تصمیم گیری های سیاسی در سطوح مختلف و به روش‌های گوناگوني مورد استفاده قرار گرفته است. جلوگیری از دو قطبی شدن جامعه و حفظ کرامت انسانی از جمله دلایل مهم قرعه کشی است. ولی اساساً این شیوه در راستای دموکراسی و برقراري عدالت است.

هم اكنون مشكل انتخابات چیست؟ ببینید ،چه کسی اخیرا "به طور دموکراتیک" انتخاب شد: دونالد ترامپ ، جائر بولسونارو ، بوریس جانسون. پولدارترين و وراج ترين فرد برنده می شود. این پديده مشقت انتخاب نیست ، بلکه انتخاب مشقت است. از طرفي این نظر مردم است و باید مورد احترام واقع شود. یا شاید هم نه؟ اما مردم در سایه احزاب سیاسی و گروه‌های ذینفعی هستند که مي‌توانند نامزد انتخابات شوند - مانند اشراف در گذشته ، یا شایسته سالاری امروزی. بعلاوه، همه اقدامات در راستاي اطمينان از موفقیت دوباره در انتخابات و حفظ مواضع قدرت و منابع درآمد انجام خواهد شد. جدا از آن ، میزان مشارکت در انتخابات همیشه کم است. معمولاً فقط تعداد كمي رأی می دهند كه این امر بیانگر نارضایتی از دموکراسی، رأی دادن و احزاب سیاسی است.

آیا انتخابات مفهوم عمیق تري از دموکراسی می‌رساند؟ نه. انتخابات به جای گسترش، دموکراسی را محدود می کند. چه کاری می‌توانیم به جای رای دادن انجام دهیم؟ قرعه کشی. یک روش آزمایش شده و دموکراتیک حقيقي. ما می توانیم از رقابت‌های انتخاباتی پرهزينه، جنجال‌ها و جستجوی دشوار براي انتخاب كانديداها صرف نظر كنيم. همه مردم باید این فرصت را داشته باشند که مستقیماً در سیاست شرکت کنند. از آنجا که امروزه مسائل کمی پیچیده تر از یونان باستان است ، ترکیبی از انتخابات و قرعه کشی می تواند انتخاب خوبی باشد.

Citazioni:

“Sono dell’avviso che debba essere considerato democratico se i governanti sono designati tramite sorteggio, mentre le elezioni vanno viste come oligarchiche”. (Aristotele, 384-322 a. C., filosofo greco. La Politica, libro 4)

“L'elezione per sorteggio corrisponde alla natura della democrazia, mentre l'elezione per voto corrisponde alla natura dell'aristocrazia”. (Montesquieu, Spirito delle leggi, 1748)

“In ogni vera democrazia, la magistratura [un ufficio pubblico] non è un vantaggio, ma un incarico oneroso, che giustamente non si può imporre ad una persona piuttosto che a un’altra. La legge può imporre un tale incarico soltanto a quella persona su cui la sorte cadrà”. (Rousseau, Il contratto sociale, 1762)

“Le nostre democrazie non proteggono la maggioranza dei cittadini, ma difendono gli interessi e i privilegi delle élite. Ecco perché chiediamo che si svolgano le assemblee cittadine, come nell'antica Atene, i cui membri sono designati tramite sorteggio”. (Carola Rackete, extinction rebellion, Tagesanzeiger, 2.11.19.)

“Il sistema del sorteggio consente la rotazione. È una forma di selezione dei rappresentanti senza ideologia, che non dipende dai soldi e che non si può pilotare. È contro clientelismo ed élite. (Laura Huonker, Alternative Linke Zürich, 2019)

Detto altrimenti: se si usa il sorteggio governano i poveri, se si fa l’elezione governano i ricchi. È una semplice questione statistica. Inoltre, con ogni probabilità la metà delle persone designate saranno donne.

La storia del sorteggio:

In quanto meccanismo decisionale, il sorteggio è già menzionato nella Bibbia, ad esempio per la distribuzione dei terreni. Il sorteggio è stato utilizzato per designare organi politici – a diversi livelli e con diverse modalità – dai greci, un po’ meno dai romani, e più tardi nelle diverse città-stato del Medioevo, fino alla metà dell’Ottocento. Veniva giustificato come strumento per prevenire la polarizzazione della società e perpreservare la dignità umana. Ma fondamentalmente era una questione di democrazia e giustizia.

Ma oggi, nella nostra società, perché opporsi alle elezioni? I motivi sono diversi. Donald Trump, Jair Bolsonaro, Boris Johnson: sono tutti stati eletti “democraticamente”. Vince che la spara più grossa e chi ha tanti soldi. Più che l'imbarazzo della scelta, ci si trova di fronte a scelte imbarazzanti. Tuttaia la decisione del Popolo va rispettata. O forse no?

Il Popolo è infatti in balia di partiti e gruppi di interesse che impongono i propri candidati – come succedeva una volta nelle aristocrazie e come succede oggi nella cosiddetta meritrocrazia. Più tardi viene fatto di tutto affinché chi governa possa essere rieletto, mantenendo quindi i posti di potere e le fonti della ricchezza. Inoltre, la partecipazione al voto è spesso molto bassa. Non di rato solo una minoranza vota. Si tratta di una conseguenza grave della disaffezione per la democrazia, per le elezioni e per i partiti.

Ma le elezioni non sono forse la ragione profonda della democrazia? No. Le elezioni frenano invece di promuovere la democrazia. Ma cosa fare, se non ci fossero le elezioni? Tirare a sorte. È un metodo provato e testato della vera democrazia. Così ci risparmiamo le campagne elettorali costose, gli scandali e la ricerca faticosa di candidate/i. Tutte le persone devono avere la possibilità di partecipare direttamente alla politica. Siccome oggi le cose sono più complicate che nell’antica Grecia, è possibile anche combinare l’elezione e il sorteggio.

Citas:

„Soy de la opinión de que debería considerarse como democrática la designación de los gobernantes por sorteo, mientras que las elecciones deben ser vistas como oligárquicas.“ Aristoteles (384-322 a.C.), Filósofo griego. La Política, Libro 4.

„La elección por sorteo (le suffrage par le sort) corresponde a la naturaleza de la democracia, la elección por voto (le suffrage par le choix) a la naturaleza de la aristocracia.“ (Montesquieu, El Espíritu de las Leyes, 1748)

„En toda verdadera democracia, la magistratura no es una preferencia, sino una carga onerosa que no se puede imponer con Justicia a un individuo más que a otro. Solamente la ley puede imponerla a quien la suerte designe.“ (Rousseau, El contrato social o Principios del Derecho Político, 1762)

„Nuestra democracia no protege a la mayoría de los ciudadanos, sino que defiende los intereses y privilegios de las élites. Por ello, reivindicamos que se organicen asambleas ciudadanas, como en la antigua Atenas, cuyos miembros sean designados por sorteo.“ (Carola Rackete, „extinction rebellion“ /Tagesanzeiger 2.11.19.)

„El sistema del sorteo permite la rotación. Es una forma de selección de representantes libre de ideologías, independiente del dinero y que no se puede controlar. Es una forma contra la corrupción y la élite.“ (Laura Huonker, AL Zürich, März 2019)

En otras palabras: Si la designación es por sorteo, gobiernan los pobres; si es por voto, gobiernan los ricos. Es una simple cuestión de estadística. Si los ricos fueran en algún momento la mayoría, también habría más ricos que ganarían por sorteo. Además, con toda probabilidad, la mitad de las personas designadas serían mujeres.

La historia del sorteo:

Como mecanismo de toma de decisiones, el sorteo ya se menciona en la Biblia, por ejemplo, para la distribución de tierras. En Grecia, algo menos en Roma, en algunos Estados y regiones en la Edad Media y hasta mediados del s. XIX, se ha utilizado el sorteo para la toma de decisiones políticas -a distintos niveles y en distintas formas. Su uso estaba justificado como herramienta para prevenir la polarización de la sociedad y preservar la dignidad humana. Pero, básicamente, era una cuestión de democracia y justicia.

Y hoy en día, ¿por qué oponerse a las elecciones? Los motivos son diversos. ¿Quiénes han sido „elegidos democráticamente“ en la actualidad? Donald Trump, Jair Bolsonaro, Boris Johnson. Gana el más fanfarrón y con más dinero a su disposición. No nos encontramos ante el dilema de poder elegir, sino ante la elección del dilema. Y, sin embargo, la decisión del pueblo debe ser respetada. ¿O no es así?

Pero el pueblo está a merced de los partidos políticos y los grupos de intereses, que son los que imponen a sus candidatos -como antes sucedía con la aristocracia y hoy con la meritocracia. Después, se hace todo lo posible para que quien gobierna pueda ser reelegido y así asegurarse la posición de poder y las fuentes de riqueza. Por otro lado, la participación electoral es siempre baja. La mayoría de las veces solo una minoría vota. Esto es una consecuencia grave de la desafección por la democracia, las elecciones y los partidos políticos.

¿Son las elecciones el sentido profundo de la democracia? No. Las elecciones limitan la democracia en vez de fomentarla. ¿Y qué se puede hacer, si no se vota? Hacer que la suerte decida, la asignación por sorteo. Un método acreditado de la verdadera democracia. De este modo podemos ahorrarnos costosas campañas electorales, escándalos y la ardua búsqueda de candidatos. Todas las personas deben tener la posibilidad de participar directamente en la política. Debido a que hoy en día todo es más complicado que en la Antigua Grecia, sería posible combinar el sistema de elecciones y el sorteo.

Alıntılar:

"Ben örneğin, yöneticilerin kurayla belirlenmesinin demokratik, seçim yoluyla belirlenmesinin ise oligarşik bir yöntem olarak görülmesi gerektiğini düşünüyorum." Aristo (MÖ 384-322), Yunan filozofu. "Politika" Kitap 4

"Kura yolu ile seçim demokrasinin doğasına, oylama yolu ile seçim ise aristokrasinin doğasına uygundur.“ (Montesquieu, de l'esprit des lois 1748)

«Her gerçek demokraside yönetim görevi bir üstünlük olmadığı gibi haklı olarak şuna ya da buna yüklenemeyecek kadar da ağır bir yükümlülüktür. Kura düşen kimseye bu görevi yasa yükleyebilir yalnız.»  (Rousseau, Toplum Sözleşmesi, 1762)

„Demokrasilerimiz vatandaşların haklarını değil, seçkinlerin çıkarlarını ve ayrıcalıklarını korur. Bu sebeple antik Yunan’da olduğu gibi, üyelerin kura ile seçilmesini talep ediyoruz.“ (Carola Rackete, Extinction Rebellion / Tagesanzeiger 2.11.19)

“Kura sistemi rotasyonu mümkün kılar. Temsilcileri ideolojiden bağımsız, sermayeden muaf, kontrol altına almaksızın seçme biçimidir. Seçkin sınıfa ve iltimasa karşıdır.” (Laura Huonker, AL Zurich, Mart 2019)

İyi bir Türkçe ile şöyle de söyleyebilirsiniz: Eğer kura çekilirse, fakirler, seçim olursa zenginler yönetir. Bu sadece bir istatistik meselesidir. Eğer bir gün zenginler nüfusun çoğunluğunu oluşturursa, daha fazla sayıda zengin kura ile seçilir. Ayrıca kuraya katılanların yarısının kadın olacağı ihtimalinden de hareket edilebilir.

Kura ile seçim prosedürünün tarihçesi:

Kura işlemi İncil’de bile yer almıştır, örneğin toprak dağıtımında kuradan bahsedilir. Antik Yunan’da Romalılar’da olduğundan daha az olmakla birlikte orta çağdaki pek çok derebeyliğin farklı bölgelerinde, 19. yüzyılın ortalarına kadar siyasi karar alma süreçlerinde kura usulü kullanılmıştır. Toplumdaki kutuplaşmanın önlenmesi ve insan onurunun korunması bu konudaki önemli sebeplerdendi. Temelde her şey demokrasi ve adaletin sağlanması ile ilgiliydi.

Günümüzde: Oylama karşıtı argümanlar neler? Birkaç tane var... Son zamanlarda kimler “demokratik” yollarla seçildi? Donald Trump, Jair Bolsonaro, Boris Johnson. En büyük çeneye ve en büyük cüzdana sahip olan kazanır. İnsanlar gerçekte sadece seçim işkencesini ya da işkencenin seçimini seçme hakkına sahipler. Halk karar verdiğinde ya da konuştuğunda ise saygı gösterilmesi gerekiyor, öyle değil mi?

Ama halk eski dönem aristokrasilerinde ve günümüz meristokrasilerinde olduğu gibi, kendi adaylarını çıkaran politik partilere ve kulislere teslim edilmiş durumdadır. Seçim sonrasında ise bir sonraki seçimlerde tekrar kazanmayı garantileyebilmek, pozisyonlarının korunması ve gelir kaynaklarının kaybedilmemesi için her şey yapılır. Bunun dışında seçmen katılımı her zaman düşüktür. Çoğunlukla sadece küçük bir azınlık oy kullanmaya gidiyor. Demokratik oylamanın ve politik partilerle ilgili hoşnutsuzluğun akut bir sonucu.

Demokrasi anlayışının derinliklerinde ‘seçmek’ mi yatıyor? Hayır. Seçimler demokrasileri desteklemek yerine sınırlarlar. Seçimler yerine ne yapılmalı? Kura çekmek. Gerçek demokrasinin uzun zamanlar boyunca sınanmış eski bir yöntemi. Pahalı seçim kampanyalarından, skandallardan ve yorucu aday arama süreçlerinden bu şekilde kaçınabiliriz. Tüm insanların politikada doğrudan etkili olmaya hakkı vardır. Bugün bizlere, her şey antik Yunan’da olduğundan daha karmaşık ve anlaşılması daha güç olduğundan, seçim ve kuradan oluşan bir kombinasyon sunulmaktadır.

Citações:

“Sou da opinião de que é democrático escolher os magistrados por sorteio; oligárquico, elegê-los; democrático, não considerar a renda; oligárquico, tê-la em consideração” Aristóteles (384-322 a.C.), filósofo grego. Do livro “Política”, livro 4.

“Sufrágio por sorteio (le suffrage par le sort) é da natureza da democracia; sufrágio pela escolha (le suffrage par le choix) é da natureza da aristocracia” Montesquieu, “Do espírito das leis”, 1748.

“Em toda verdadeira democracia, a magistratura não constitui um proveito, mas sim uma carga onerosa que se pode impor a um particular de preferência a outro. Somente a lei pode impor tal carga àquele a quem a sorte escolherá” Rousseau, “Do contrato social ou princípios do direito político”, 1762.

“Nossas democracias não protegem a maioria dos cidadãos e cidadãs, mas defendem os interesses e privilégios das elites. Por isso reivindicamos, como em Atenas na Antiguidade, que aconteçam assembleias, cujos membros sejam escolhidos por sorteio” Carola Rackete, extinction rebellion / jornal Tagesanzeiger, 2 de novembro de 2019.

“O sistema de sorteio possibilita a rotação. É uma forma de escolha de representantes não controlável, livre de ideologias, independente de dinheiro. É contra a corrupção e as elites”. Laura Huonker, AL Zürich, março de 2019.

Em português claro: quando são feitos sorteios, as pessoas pobres governam; quando acontecem eleições, governam as pessoas ricas. Trata-se de uma questão de estatística. Se um dia as pessoas ricas forem a maioria da população, então mais pessoas ricas serão eleitas. Além disso, de acordo com a probabilidade, pode-se esperar que metade das pessoas sorteadas serão mulheres.

História do sorteio

Já na Bíblia, o sorteio é mencionado como modo de tomada de decisões – por exemplo, para distribuição de terras. Na Antiguidade (na Grécia e um pouco menos em Roma), bem como durante a Idade Média (em várias cidades-Estado e em diferentes regiões), o sorteio foi utilizado até meados do século XIX para decisões políticas, em diversas instâncias e de maneiras diversas. Impedir a polarização da sociedade e garantir a dignidade humana eram importantes argumentos a favor desse método. Mas fundamentalmente tratava-se de uma questão de democracia e justiça.

E então, aqui e agora: quais os argumentos contra eleições? Temos alguns. Nos últimos tempos, quem foi “democraticamente eleito”? Donald Trump, Jair Bolsonaro, Boris Johnson. Ganha o mais fanfarrão e falador, ganha aquele que tem mais dinheiro no bolso. Não é bem o problema da escolha, mas a escolha do problema. Mesmo assim, as urnas são a voz do povo, e isso é preciso ser respeitado. Ou será que não?

Mas o povo está à mercê dos partidos políticos e grupos de interesse, que definem os candidatos – como antes existia a aristocracia, hoje temos uma meritocracia. Como consequência disso, tudo é feito para que a reeleição mantenha as posições de poder e concentre as fontes de riqueza nas mãos das elites. Além disso, em muitos lugares, a participação eleitoral é baixa. Muitas vezes uma pequena minoria tem interesse em votar. Essa é uma grave consequência da insatisfação do povo pela democracia, pelas eleições e pelos partidos.

Mas seriam as eleições o sentido mais profundo da democracia? Não. Eleições limitam a democracia, em vez de promovê-la. Em vez de eleições, o que pode ser feito? Escolher por sorteio. Um método testado e comprovado da verdadeira democracia. Assim podemos poupar campanhas eleitorais caras, evitamos escândalos e não gastamos tempo buscando nomes para votar. Todas as pessoas devem ter a chance de atuar diretamente na política. Como hoje é tudo mais complicado do que na Grécia Antiga, pode-se combinar um sistema de eleições e sorteios.

Citati:

„Ja sam, na primjer, mišljenja, da demokratskim treba smatrati biranje vladajućih ždrijebom, a glasovanje oligarhijskim.“ Aristotel (384-322 prije Krista), grčki filozof, iz „Politika“, knjiga 4.

„Izbor ždrijebom (le suffrage par le sort) odgovara prirodi demokracije, izbori glasovanjem (le suffrage par le choix) prirodi aristokracije.“ (Montesquieu, de l’esprit des lois 1748)

„U svakoj pravoj demokraciji ni jedna dužnost {….} nije dobitak nego težak teret, koji se radi poštovanja načela pravednosti, ne smije jednoj osobi nametnuti više nego drugoj. Samo zakon to može onome nametnuti na koga padne ždrijeb.“ (Rousseau, Vom Gesellschaftsvertrag oder Prinzipien des Staatsrechts, 1762)

„Naše demokracije ne štite većinu građana nego brane interese i privilegije elita. Stoga tražimo, da se kao u staroj Ateni održavaju skupovi građana čiji članovi će biti birani ždrijebom.“ (Carola Rackete, extinction rebellion /Tagesanzeiger 2.11.19.)

„Biranje ždrijebom omogućuje rotaciju. To je način biranja predstavnika/ca koji ne podliježe ideologiji, neovisan je o novcu i predstavlja oblik biranja predstavnika/ca kojim se ne može upravljati. To je protiv korupcije i elite.“ (Laura Huonker, AL Zürich, März 2019)

Jednostavno, može se reći: kada se bira ždrijebom, vladaju siromašni, kada se glasuje, bogati. To je pitanje statistike. Ako jednom bogati budu činili većinu pučanstva, past će ždrijeb na više bogatih. Prema tome je za očekivati i da će polovica osoba biranih ždrijebom biti žene.

Povijest odlučivanja ždrijebom:

Odlučivanje ždrijebom spominje se već u Bibliji npr. pri podjeli zemlje. Kod Grka, nešto manje kod Rimljana, u srednjem vijeku u raznim gradovima-državama, a do 19. stoljeća na raznim nivoima i na različite načine, odlučivao je ždrijeb u političkim odlukama. Važni razlozi za to bili su sprječavanje polarizacije društva kao i zaštita ljudskog dostojanstva. Ali, u principu, radilo se o demokraciji i pravednosti.

A sada, tu i danas: Što govori protiv glasovanja? Više toga. Tko sve nije u zadnje vrijeme „demokratski izabran“: Donald Trump, Jair Bolsonaro, Boris Johnson. Najglasniji i s najdubljim džepom pobjeđuje.

Tu se ne radi više o tome da se izabere najboljega nego o dvojbi da se bira od dva zla manje. Ipak, narod je svoje rekao i to se treba poštovati, zar ne? Ali narod je prepušten političkim strankama i interesnim skupinama koje postavljaju svoje kandidate – kao prije aristokracija ili danas meritokracija. Nakon toga sve se čini da ponovni izbor uspije i da se osiguraju pozicije moći i izvori prihoda. Osim toga, sve mane ljudi glasuje. Najčešće bira i odlučuje samo jedna manjina što to je akutna posljedica nezadovoljstva demokracijom, glasovanjem i strankama.

Je li glasovanje dublji smisao demokracije? Ne. Glasovanje ograničava demokraciju umjesto da je potiče. Što bi se trebalo učiniti umjesto glasovanja? Izvlačiti ždrijebom. To je stara i provjerena metoda prave demokracije. Tako se mogu uštedjeti skupe predizborne borbe, skandali i mučna traženja kandidata. Svi ljudi trebaju dobiti priliku da djeluju izravno u politici. Zato što je danas sve nešto kompliciranije nego u staroj Grčkoj, kombinacija glasovanja i biranja ždrijebom nudi se kao rješenje.